“เกาะเทโพ” พื้นที่ราบลุ่มที่โอบล้อมด้วยแม่น้ำสองสาย หนึ่งคือ แม่น้ำสะแกกรัง และอีกหนึ่งคือ แม่น้ำเจ้าพระยา ผืนดินบนเกาะเทโพที่ถูกหล่อเลี้ยงด้วยแม่น้ำทั้งสองสายนั้น ทำให้ที่นี่เป็นอู่ข้าวอู่น้ำที่สำคัญของจังหวัดอุทัยธานี และเป็นเส้นทางจักรยานแบบวิถีเกษตร-ธรรมชาติ ( Agriculture & Nature Bike Route) ที

“ดงกลาง” ชื่อของชุมชนหนึ่งที่อาจไม่เป็นที่รู้จัก ไม่คุ้นหู ไม่ใช่หมุดหมายการท่องเที่ยวของใครต่อใคร แต่เมื่อฉันรู้ว่า “ดงกลาง” มี “จักรยาน” เป็นวิถีชีวิต หัวใจและความตั้งใจจึงต้องมุ่งมาค้นหาความเป็น “เมืองจักรยาน” ของชุมชนแห่งนี้

เช้าวันหนึ่ง จุดหมายการปั่นจักรยานของฉันคือ วัดต้นเกว๋น (วัดอินทราวาส) จ.เชียงใหม่ ซึ่งตั้งอยู่บนถนนสายหางดง-สะเมิง ฉันค้นพบความจริงอย่างหนึ่งว่า จักรยานช่วยสร้างบรรยากาศที่ได้ให้กับวัดได้มากกว่ายานพาหนะที่ใช้เครื่องยนต์

ผมได้มีโอกาสเดินทางไปศึกษาดูงานที่เมือง “โคจิ” ซึ่งเป็นเมืองขนาดกลาง ทางภาคใต้ของประเทศญี่ปุ่น อุณหภูมิที่นี่ค่อนข้างต่ำ เมื่อเทียบกับเมืองอื่นในแถบศูนย์สูตร มีภูมิประเทศตั้งอยู่บนพื้นที่ราบโอบล้อมด้วยภูเขาสูงและชายฝั่งที่มีทรัพยากรทางทะเลอุดมสมบูรณ์

ได้มีโอกาสเดินทางมาเมืองกว่างโจว เมืองเอกของมณฑลกวางตุ้งเป็นครั้งที่ 2 ซึ่งครั้งนี้ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงของ “กว่างโจว” ในหลายด้าน ชัดเจนที่สุดก็คือ “เมือง” ที่ถูกพัฒนารุดหน้าไปอย่างมาก เมืองที่เติบโตและการจราจรที่คับคั่งบนท้องถนน ทว่า ในมุมหนึ่งของกว่างโจวก็ยังมีมุมเล็กๆที่สงบและมีชีวิตที่ดำเนินไปอ

“ชัยนาท” เมืองเล็กๆริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาในเขตราบลุ่มภาคกลาง เป็นเมืองแห่งวิถีชีวิตเรียบง่าย ห้อมล้อมด้วยธรรมชาติบริสุทธิ์ อันเป็นตัวตั้งหล่อหลอมความน่าอยู่ของเมืองเอาไว้ กับอีกบริบทหนึ่งคือความเป็น “เมืองจักรยาน” ที่ได้เข้ามาเติมเต็มเมืองให้น่าอยู่มากยิ่งขึ้น เป็นเมืองวิถีช้าที่มีเสน่ห์เป็นอย่างมาก

"ลำปาง" ไม่รีบเร่ง ไม่วุ่นวาย แต่เป็นเมืองสโลว์ ที่เหมาะกับการปั่นและใช้จักรยานอีกเมืองหนึ่ง

เป็นโครงการของหน่วยงานที่เรียกว่า The Singapore International Water Week (SIWW) ซึ่งคิดที่จะพัฒนาปรับปรุงแก้ไขเรื่องการใช้น้ำของสิงคโปร์ ทั้งด้านระบบอุตสาหกรรม การอยู่ร่วมกันของชุมชน กิจกรรมหนึ่งของโครงการนี้คือ การให้เยาวชนมาร่วมปั่นจักรยานเพื่อดูชุมชนที่อยู่ริมแม่น้ำบริเวณอ่าวมาริน่า เบย์ หรือ M

ยังคงความเป็นเมืองที่ “เงียบสงบ” ทุกความเคลื่อนไหวในสัมผัสได้บอกว่า “เชียงของ” อำเภอชายแดนด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือของจังหวัดเชียงราย ที่มีแม่น้ำโขงเป็นเส้นกั้นอาณาเขตติดกับประเทศลาว คือ เมืองวิถีช้า (Slow Life) ที่แท้จริง

การปั่นจักรยานสำหรับฉัน คือ ดี คือ สุข ที่เราสามารถเก็บเกี่ยวเรื่องราวริมทาง และละเลียดความสวยงามตลอดเส้นทางปั่นได้อย่างละเมียดละไม แต่ห้วงแห่งความสวยงามที่ฉันได้ผ่านพบ ก็มีความตื่นเต้นแทรกซึม กับด่านของน้องหมา ที่ทำเอาหัวใจเต้นผิดจังหวะอยู่หลายครั้ง

มาทำงานที่เมืองชัยนาทเมื่อวันที่ 25-26 กุมภาพันธ์ 2558 ที่ผ่านมา ฉันมีนัดปั่นจักรยานกับท่านผู้ว่าราชการจังหวัดชัยนาท ท่านสุทธิพงษ์ จุลเจริญ หรือท่านผู้ว่าฯเก่ง พร้อมก๊วนจักรยานของท่าน

เวลาออกทริปต่างจังหวัด ต้องตื่นเช้าๆนะ เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะฉันอยากละเลียดกับบรรยากาศของบ้านเมืองนั้นที่ได้ไปแวะเยือน ซึ่งในช่วงเวลานี้มักมีอะไรดีๆให้เราได้เกี่ยวเก็บเสมอ เชื่อไหมล่ะ! เหมือนเช่นการมาจังหวัดแพร่คราวนี้ ฉันมีนัดปั่นจักรยานกับคุณกิจชัย กิจภิญโญ ประธานชมรมจักรยานจังหวัดแพร่แล

หลายเดือนก่อน ฉันได้มายืน ณ สถานที่แห่งนี้ “เกาะพยาม” จังหวัดระนอง ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นมัลดีฟเมืองไทย ชายหาดขาวสะอาดสวยงามสะกดตรึงฉันเมื่อแรกพบ โอบล้อมด้วยธรรมชาติสีเขียว ดูแล้วยิ่งทำให้เกาะพยามยิ่งมีมนต์ขลังมากขึ้นอีกหลายเท่านัก

ณ ที่ทำการอุทยานแห่งชาติดอยผ้าห่มปก อ.ฝาง จ.เชียงใหม่ เป็นอีกหนึ่งแหล่งท่องเที่ยวสำคัญที่นักท่องเที่ยวแวะเวียนกันมาชื่นชมและสัมผัสกับบรรยากาศสีเขียวและน้ำพุร้อนอันเลื่องชื่อ ฉันปรับอารมณ์ด้วยอยาก “ฟิน” กับธรรมชาติในสถานที่แห่งนี้อย่างเข้าถึงด้วยการ “ปั่นจักรยาน”

มาเชียงรายคราวนี้ ตั้งใจปั่นชมเมืองตอนเช้าๆ จะเจออะไรบ้างนะ ยามเช้าวันนั้น ฉันขอยืมจักรยานจากโรงแรมที่พักที่มีไว้บริการแขก ขยับจับจักรยานคันที่ถนัดมือถนัดเท้าแล้วค่อยๆปั่นไป บรรยากาศตอนเช้าๆในตัวเมืองเชียงรายสงบเงียบ ถนนโล่ง เหมาะแก่การปั่นจักรยานดูบ้านชมเมืองเป็นอย่างยิ่ง